سورنا سردار دلیر مامان و بابا

روزهای سرد زمستونی داره به سرعت برق و باد داره می گذره و من حتی فرصت نمی کنم به وبلاگت سر بزنم.....از این بابت خیلی عذاب وجدان دارم.....چون وجود و حضور تو باعث شد به عکاسی علاقمند بشم و حالا همین علاقه  و وقت زیادی که براش میذارم باعث شده از اینجا و ثبت خاطراتت کمی غافل بشم.....اما به هر حال اینو بدون که همیشه بابتش ازت ممنونم و خوشحالم که اگر به خاطر تو پای روی بزرگترین علاقه زندگیم گذاشتم و خونه نشین شدم اما وجودت منو با به علاقه بزرگتری آشنا کرد که هم خیلی بهتر و هم خیلی مفیدتره برای من....و حالا خیلی خوب معنی قسمت و توجه خداوند رو تو زندگیم احساس می کنم......که درسته خیلی وقتا شاید احساس می کردم که کاش این فداکاری رو نمی کردم ولی ال...